Vuurvlindertje

pepermunten uit 't zakkie gegapt. Ze stikt 'r in, as ze wat zeggen wil . . . .''

,,Dat lieg jij, freches Dieng,” zei Friedel : ,,maag jij liegen ?''

,,Jij mag zo'n boel niet,” keef Leentje : ,,jij mag niet in onze kast rommelen en je doet 't toch . . . .” „Is 't gedaan !” kwam Koert tussenbeiden : ,,mot ik boos worden, kat ?”

,,En tóch ben jij veertien en geen zestien, en jokt zij dat ze 'r scheel van ziet . . . . D'r plakten vier pepermunten op mekaar, die je met je nagels los wou peuteren, en toen ik omkeek, dee je of je jeuk bij je neus had en slikte je ze alle vier in, nog stiekemer as de poes as-ie steelt !”

,,So eine bodenlose Frechheit, so eine G.emein-heit . . . .” vlamde Friedel met prachtogen op, en nou ze zich opwond, was ze 'r beetje Hollands gladweg kwijt : ,,so etwas Unerhürtes . . . .”

,,Steek je tong is uit 1 . . . Laat is in je mond kijken I” hield de kleine zuster voet bij stuk.

,,As je nog een woord zeit !” dreigde Koert, z'n gemanikuurde hand opheffend.

Dat had-ie nog nooit gedaan -—- nog nooit — en daar had-ie dadelijk spijt van, maar Friedel hield 't vuurtje warm. Die zei dat ze niet in 'r eigen land, en niet in Holland, zo'n nest-van-'n-kind had gezien, dat tegen 'n grote broer 'n mond opzette, waar je van schrok ....

Jo, niet in z'n sas, omdat Koert z'n woord niet had gehouen, en erg ondersteboven door 'n brief uit de Strafgevangenis, hoorde 't eerst 't ontzettende nieuws uit 't kinder-plappermondje, dat Friedel de tien nagels, alle tien, geknipt en gesnejen had ■— en Jo trok over z'n bril 'n snoet of-ie 't net

82