Vuurvlindertje

VIII

Terwijl Leentje, verstopt onder ’t dek van 't grote bed, voor 't eerst van 'r beetje leven, maar ook zo schrikkelijk, dat de punt van 't laken, waaraan ze 'r tranen droogde, en waarin ze 'r natte neus snoot, lei te grienen om de schattigste broer van alle broers op de wereld, die altijd beloofd had met haar te zullen trouwen, as ze groot genoeg was, en 'r nou niet alleen afgesnauwd en gedreigd had, maar 'r ook in de steek liet voor 't geniepige spook, dat 'n half uur lang z'n nagels geknipt en 't zakje met pepermunt leeg had gesnoept, zat Jo met tante Toos in de keuken. Zo toen Koert na boven gelopen was, om met z'n zusje te ,, vrij en”, was-ie ^;t apartje met de vrouw, die-ie in vertrouwen genomen had, begonnen, en bleef Kobus met 'n gezicht as 'n oorwurm met Friedel, die 'r hoed al op had, om weg te gaan, alleen.

,,Wat is 'r nóu weer an ’t handje ?” vroeg tante Toos onrustig —- de kamer- en de keukendeur had ze opengelaten, om 'n oog in 't zeil te houen, want de voorspelling van de waarzegster zat 'r dwars, en 'r was met koffiedik al eens 'n ongeluk gebeurd .... ■—- : ,,wat heb-ie op je geweten, dat 't daglicht niet verdraagt V’

Toen haalde Jo 'n velletje briefpapier met vette vlekken uit z'n zak, en zette tante Toos 'r bril, waardoor alleen zij kon zien, al was-ie nog zo bleek van de morsige vinger-afdrukken, langs 'r

84