Vuurvlindertje

vandoor wou. Maar lang door *t drooggewreven ruite kringetje kon je niet kijken, want de sneeuwvlokken en suiker-kristallen, ook nieuwsgierig, net zo tuk om te weten wat 'r an de andere kant van ’t glas voor dingen gebeurden, drukten d'r bleke snuiten tegen de glibberigheid boven de kozijn-heuveltjes, en omdat ze allemaal tegelijk wouen en d'r beurt niet fatsoenlijk konden af-wachten, raakten ze in mekaar’s zij jen spinne-poten verward, en sukkelden o£ ze over mekander op 'n glijbaan waren heengetold, in de malse bedding van 't bloemrekje met z'n pepermunten spaakjes.

Moeder, diè 'r niet an dacht, net as de buurvrouwen as en sintels te strooien — 't bleef de eerste uren mis — en de slijkrommel droegen ze je propere portaaltje in, al veegden ze d'r voeten nog zo op de deurmat — moeder schudde nou 'r rok uit, of-ie vol kruimels zat, en kwam met van ’r haar en 'r wimpers vluchtende naaldjes en stekels de as ’n oven zo hete kamer in, en met dat ze de herrie zag, de omgekiepte stoel mèt de naar 't lampelicht starende poppen, en ’t toegetakelde meisje, dee ze of ze meer-as-erg uit ’r humeur was. Maar al hield ze zich nog zo in : je voelde an 'r manier van kijken dat ze moeite had niet hardop te lachen, 't Kind liep met 'n sleepjapon -— rok, die ze van de haak had getild en met veiligheidsspelden vastgestoken — en om r blonde hoofdje, ’t jongensachtig-bij-de-hande bekje strikten de linten van de muts, ook van de hanger gegrepen. Hield je daar nou is goed bij 1 Kwam jij ’r op ’r ziel, as ze inene van achter de tafel dook en met 'n gezicht om te knuffelen,

8