Vuurvlindertje

Madonna-vrouwtje, blank, bijna popperig, als ze met ^;t in twee helften gestreken haar en de boven de roze oortjes gewentelde vlechtjes onder 't lamplicht, dat ’r gazelle-kopje, ^yr bijna doorschijnend neusje en kwijnend mondje, omkoesterde, zat ■— Friedel met 't vol-bleke nekje, de rijpe schouders en de gemarmerde, half-blote armen, die zich nauwelijks in de gebloemde stof van 'r wijde mouwen te schuil leien, behekste de man en de jongens, kreeg van de onwillige tante Toos, die met nee-schudden begon en met ja-lachen eindigde, alles gedaan, maar stuitte op de onverzoenlijkheid van Lena, die niks van 'r most hebben, omdat ze 'r 'n spook vond, die ^;t land an 'r had, omdat ze de zuster van de jongen-met-'t-puistengezicht was, die zich achteraf-gezet voelde en zich daarin niet vergiste, as 't Madonna-kopje op bezoek kwam, en Ko, Koert en Jo 'r met ogen zatten an te kijken, of ze op slagr o omsoezen ge-tracteerd werden, 't duurste van 't duurste dat je je denken kon, en nog 'n twééde mochten nemen. Misschien zou ze zich bij de pogingen van de Duitse zeventienjarige, die maar effetjes langer as Koert was, om 'r in te palmen, ten slotte gegeven hebben, maar op 'n Zondag, toen Ko met de chemicus naar ’t Sportpark was gewandeld, en tante op bezoek was bij z'n vrouw, die al negen kinderen had en bij wie de gekke ooievaar, zomaar of ’t niks was, 'n jongen en 'n meissie tegelijk was wezen brengen, dee Koert ■— haar broer ■—-zo vies met ^;t Duitse spook met de ,,snekken” boven 'r vuurrooie oren — zei-ie haar later, toen ze in bed lee, zo'n meer-as-erreg ding, dat ze an niemand mocht oververtellen, an niemand :

76