Vuurvlindertje

sluipen van 'n stem, 't meeklessen van 'n verzette stoel, 't miauwen van de poes, die om de weerlicht geen bek opendee, as 'r geen etenswaren op tafel stonden, kon berekenen, dat ze bezig waren zichzelf te bedienen, dat ze natuurlijk suiker nammen met hoeveelheden, om sjelei in d'r maag te maken, en 'n boter om galbulten over zesmaal d'r lichaam te krijgen — haar 'n dubbele zorg 1 -—- meer as gebruikelijk sloeg ze van de week toch niet in ■— daar straften ze zichzelf mee —> dat dee 'r per slot van rekening geen sikkepit ■—- maar de gemeenheid van 'r zoon, die 't goeie voorbeeld most geven, om haar de hand boven 't hoofd te houen .— de goddeloze smerigheid om haar te laten leggen, zonder is te vragen of ze niks mankeerde, o£ze geen trek had •— dat was zo liederlijk, zo door-en-door honds, zo'n vuile opstand tegen haar as-baas-in-huis, dat ze 'r in 'n woede-bui, om alles door mekaar te duvelen, voorzichtig bij wou opstaan, om ze te verrassen — maar zich ineens zó raar voelde, of 't bed met de kamer as in 'n draaikolk rondtolden. Ze kreunde 'r zo angstig bij, dat Kobus die de gewoonte had z'n boterhammen met z'n tien ge-bojen zo handig saam te knijpen, en te denken, dat-ie met één hap al 't wit en met de tweede al de korst kon verstouwen, z'n gésmak, dat de luistering belette, met 'n openspreeuwende mond stop-zette, en bij de herhaling van 't vreemde gezucht, z'n stoel wegstolperde en de hap driftig-verslikkend, de trap in sprongen be-vloog.

,,W^at is dat nou, moeder ?" praatte-ie de blauwe lippen in 't geel-bleek gezicht, dat onder de zilver-witte haren scheen te vluchten, ver

68