Vuurvlindertje

veeld — ’n luchie as 'r hing, of die mensen boerenkool met jodoform en gebrande uien an 't stoven en brajen waren, en 'r nooit 'n raam opengesmeten werd ■— probeerde haar grieven, rap als altijd, in 't Duits te be-argumenteren — ze had van uit de Mijnstreek ’n aardig mondje vreemde -talen mee-gebracht —¹ maar ze struikelde bij dit onwennig bezoek over 'r tong, en flapte ’r zulke kemieke dingen uit — ,,daas kienderen zo oen-gezaagentlich waren, en daas zij er een bruuder-chen dood an hatte die kleine d'r eigene Willen volgende Schlampamper allein spielen zu lassen” — die Ko op hete kolen de jen zitten.

⁹t Eind van 't officieel bezoek was, dat Wetter, de vader — z'n kameraden van ’t Laboratorium noemden 'm Sauwetter, omdat-ie in z'n sas als 'n ontevrejen varken kon knorren — zich met tante Toos verzoende, dat Leentje Heinrich, de jongen met 't ompleisterd hoofd, 'n afgeperste hand gaf, zonder 'n woord te kikken, en even later, toen niemand op ^fv lette 'n schop, omdat-ie 'r ^n fijntje in ^}v arm kneep en weer z'n tong tegen 'r uitstak ■— en dat Kobus, die ^;n plotselinge bevlieging voor Friedel, de dochter, scheen te ondergaan, de mannelijke durf toonde, vader Wetter voor diezelfde avond werom te inviteren.

^fv Zouden tussen de twee families vreemde dingen gebeuren.

62