Vuurvlindertje

maar ik laat mij niet op die manier behandelen Met dat nieuws was-ie thuis gekommen, ’r stellig van overtuigd, dat moeder met likkende vingers ja zou zeggen. Maar tante Toos dee obstinaat. Die voelde zich ineens de beledigde partij. Kunsten most-ie maar in z’n eigen armoeiland uithalen. Wij hielpen hullie an Hollandse centen en dejen niet an stuivertje wisselen voor Duitse manieren. Ze dacht ’r geen duizendste seconde an ’r 'n tweede Zondag bij in te schieten, en bij die geweldenaar aap wat heb-bie ’n mooie jongen te spelen.

Kobus, die ’r kende, zoas-ie vroeger in ’t donker de lijn met z’n kleren in ’t Heerlense Uitklee-lokaal bij de W^aschkau zou hebben gevonden, of nou de sproeibaden in de Glasblazerij, besmookte enkel z’n pijp, tot z’n ongevoelige wijsvinger geen hete tabak-bojem meer raakte. Hoe wijs-geriger-ie zweeg en ’t gepruttel in de pijpesteel beluisterde, hoe zwakker z’n moeder in ’r bewijsvoering werd, tot ze an ’t end, bijna zonder over-gang ’t tegenovergestelde zat te bepleiten, en plotseling besloot ’t wel te doen, as Kobus, die ’t eenmaal an had gehaald, meeliep, en as Lena, net van ’r wandeling met de twee jongens binnen-ge-kommen, zelf ’r woordje dee.

„Mot ik . . . ?” vroeg ’t kind verschrikt, en ze zocht met angstige ogen de zwijgende van ’r broer af.

,,Je het enkel an z’n vader te zeggen, da-je ’r spijt van het — dan is alles weer goeje    zei

tante Toos : „enne as je ’t niet doet, hei-je kans na ’n tuchtschool te worden gezonden .... Je hoeft ’t voor mijn niet te laten, as je dat maar snapt.... Voor mijn part maggen ze je ’n posie weghalen ....

⁵9