Vuurvlindertje

te hengsten !" sprak tante Toos grimmig : ,,as jij 'n knieval wil doen, mot jij 't weten .... Ik denk 'r niet an bij zo'n onmens, die hier al zo'n boel ondersteboven het gesmeten, zoete broodjes te bakken .... Is die vent van god-verlaten . . .

'r W^eer op los kudderend -— precies 'n poes, die je niet zindelijk kon krijgen ■— stopte Kobus z'n pijp van 'n blikken doosje, en motregende 't ta~ baksstuifsel op z'n Zondagse broek en de trijpen zitting van z'n stoel. Nou was-ie op 't Sport-ter-rein de Duitse chemicus — Ko sprak altijd van de ,,sjemiese" afdeling ■— tegen 't lijf gelopen, had-ie ^;n praatje met 'm gemaakt, en 'm 'n sympathieke kerel gevonden, omdat-ie net zo'n kale knikker had als hij zelf — nou had-ie ja staan knikken bij 't betoog van de man, die doorzich-tig-genoeg beweerd had, dat-ie 't bakkeleien van de kinderen niet zo erg had gevonden, want dat ze allemaal jong waren geweest, maar dat-ie 't niet had kennen verkroppen, en 't nog niet kon, dat terwijl hij 'n huis vol zieken had ■—- 'n moeder, die van en naar bed gedragen moest worden — 'n vrouw, die maanden kwakkelde — 'n dochtertje van zeventien, pas hersteld van 'n oorontsteking ■— en 'n enige zoon, die 'n kwaje dobber an 't gat in z'n hoofd had gehad •— de moeder van 't meissie, die dan toch wel boven de jaren was, niet zo fatsoenlijk was geweest, om 'r excuus te kommen maken, en zich te overtuigen hoe gemeen zijn zoon mishandeld was geworden. ,,Iek ben nog bereid mijne hand zur Versöhnung te geven," had de chemicus gezegd : ,,als die Familie zo anständig is bij mij thuis hare oentschuldiging aan te bieden, zoals dat bij oens in zo een geval gebeurt,

58