Vuurvlindertje

Koert de krankzinnigste moeite geven, bereiken — wat je noemde hélemaal bereiken — dee je 'm nooit — had je nooit gekend ■— en nou speelde-ie 'n judasrol bij 't zussie, waarmee je toch zo'n last en moeite had.

Had Toos zich niet zo in 'r eigen gedachten vast-geredeneerd, had ze iets meer van wat 'r in de twee kinderen omging, aangevoeld, had ze in de fantasie van de gebrekkige jongen, die 't 'n monsterachtige vernedering had gevonden, dat Lena dat moest ondergaan, terwijl hij haar tegen de schooiers had moeten beschermen, kunnen meeleven ■— had ze iets van de verbittering begrepen, omdat 'r onrecht gebeurd was, dan zou ze 't niet bij de kleine dromer, die geleerd had zich in zichzelf op te sluiten, gezocht, en 'n boel ellende vermeden hebben.

,,Wees niet dwars, moeder,” zei Kobus, die in *t Sportpark naar 'n voetbalwedstrijd van twee ploegen van de fabriek was wezen kijken, en z'n pijp op 't kozijn natuurlijk weer zo onhandig uitklopte, dat de halve as op 't pas-gesopte hout, en de andere helft met 't nog smeulend plokje op 't vloerzeil, waarvan je kon eten, zo proper, viel. En omdat-ie wist hoe moeder bij zo'n zich iedere Zondag 'n dozijn maal herhalende beweging, de pee in had, dee-ie, wat 'r nog meer de smoor injoeg : met 'n in de fabriek als 'n eeltknobbel zo verworden duim, 'n duim waarvan de nagel in 't vlees school, harkte-ie de smurrie in z'n lucifers-doos, blies de rest weg, en stak de doos in z'n alles vergoeilijkende zak.

„Ik doe 't zeker niet *— en leg niet met je pijp

57