Vuurvlindertje

dat — de groenten-handelaar, achter de kar met de stoom-slieren uithijgende hond, had voor zeker horen vertellen, dat de zieke jongen 'r de netel-roos bij had gekregen, en met ogen as gezwollen pompoenen, met 'n zak ijs op z’n kop lee — de chauffeur van een van de vrachtauto's van de fabriek zei an 'n smelt-kroezen-modelleur, waarmee Ko bevriend was, dat 't Duitse kind door de dokter opgegeven was. Die geruchten en verhalen waren sterk overdreven, onzinnig door 't telkens weer op bezoek komen van de geneesheer, die ook de bedlegerige vrouw van de Duitser in behandeling had, opgeschroefd, maar 't was 'n feit, dat de jongen 't lelijk te pakken had, en sinds de vechtpartij niet meer uit was gegaan. Dat gaf de grote verstoring bij tante Toos, oom Kobus, Koert, Jo, en ook bij de vechtersbaas met de blonde krullen, die met ’r stevige meisjespootjes al meer jongens 'n rammeling had gegeven.

^}t Evenwicht was uit 't woninkje weg. Zo as ze die sneeuwstorm-avond bij mekaar hadden gezeten, toen Koert 't horloge van z'n gestorven vader zelf te bewaren kreeg, zaten ze niet meer — 'r dreigde iets — 'r was heus procesverbaal opgemaakt — tante Toos had de ergernis van 't op klaarlichte dag met 't meisje voor motten kommen, ondergaan, en omdat ze in 'r verbolgenheid 't die dag an iedere kennis, die ze ontmoette, in kleuren en geuren had verteld — waar ze heenging, wat 'r te wachten stond, hoe ze 'r hele leven had gevochten, om 'r fatsoenlijke naam op te houen, en hoe zo'n kleine duvelstoejager je ineens in opspraak bracht — had ze zelf 't vuurtje harder gestookt. Was Lena na 'r toe gekommen, had

55