Vuurvlindertje

V

’t Weerden weken van bedruktheid en spanning in ’t kleine huishouden — : o£ ze 't wouen weten of niet, 'r waren ogenblikken van vervreemding, dat ze met mekaar babbelden als altijd, en 'r toch 'n ondergrond van niet uitgesproken verwijten door-schaduwde. Tante Toos smeet in 'r eentje met de pannen in 't keukentje, en as 'n ouwe ketel ■— want zó humeurig was ze niet, dat ze 't ook met nieuw émaille dee ■—¹ met 'n losgelaten splinter werompruttelde, smeet ze 'n tweede keer, om te tonen, dat 't 'r niemendal meer kon schelen. Soms zat ze an tafel zonder 'n woord te zeggen, en omdat Ko-bus zich angewend had niet meer dan 't hoogst-nodige te beweren ■— je kletste 't sekuurst met jezelf, redeneerde-ie, en as ook dat je je keel uithing, ging je 'n straatje om — hadden Koert en I^eentje 't hoogste woord, of gaven ze elkaar hate-lijk-geheimzinnige tekens, die zij alleen begrepen. De jongen zag 'r in die dagen betrokken, smalletjes uit. Vroegop stapte-ie met Jo, die 'm kwam afhalen naar de Philips-fabriek, maar omdat die zo'n massa afdelingen had -— niet te tellen hoeveel -— hij werkte met Kobus op de nieuwe Glasblazerij, waar je verdronk in de mensen ■— Jo in een van de zalen van de Fabriek zelf — zee je mekaar tot schafttijd goeie dag, as je mekan-der dan nog ontmoette. Opgeslokt door ’t rumoer in de reuze-hal met de borrelende vuren, 't gegons

53