Vuurvlindertje

over de vrouw met de zilverwitte haren gezeid.

„Asjeblief/' zei tante Toos, toen de deur dicht was : „toekommen doet 't je niet, want je het je as Sjek-de-Ripper angesteld, en as je ook maar zóveel weer uithaalt, ken je 'n volle week in bed blijven .... Begrepen ?”

Leentje keerde zich niet om, bleef met 'r gezichtje naar de wand toe koppen.

„Hier hebbie 'n kom koffie en vier bollen," sprak de vrouw zachtjes, en ze bestreek de blonde krullen in de kuil van 't hoofdkussen.

„Ik lust niks, tante . . . /' zee 't kind.

„Tante . . .    — 't was of ze 'n klap in 'r

gezicht kreeg.

„Toe nou, liefie/' drong Toos aan.

„Nee, tante," zei 't meisje weer.

Dat werd de eerste verwijdering tussen de kinderen van de man, die z'n leven in Heerlen gelaten had, en de tante, die zich voor ze uit had gesloofd.

52