Vuurvlindertje

en 'n lege maag — en omdat dat alles op die Zondagmiddag samenwerkte, dee ze wreed en onbillijk. Driftig smeet ze ’t afsluithekje, nou ze 't voor de man-van-dienst mocht, open, en toen Leentje met ’n schreeuw van vreugde en eindelijke verlossing op 'r toe-stortte, zo toen ze de vrouw met de zilveren haren zag, sloeg ze ’t meisje zo verwoed en vinnig, dat de brigadier zelf most vermanen, dat 't welletjes was.

,,Beest van 'n meid 1” raasde Toos hijgend van moeheid : ,,ga uit me ogen, of 'k bega 'n ongeluk. ... Ik doe je in 't Spinhuis, om je te verbeteren .... Maak dat je wegkomt.... Ik ken je niet zien

,,Moeslief, ik kon *t niet helpen,” snikte ’t meisje : ,,ik zal ’t nóóit meer doen .... Moes-lief ”

,,Ruk uit 1 Jij groeit voor de galg op 1” zei moeder, en omdat ^ft kind zich zenuw-snikkend an 'r bleef vastklemmen, en 'r blonde kopje in de beschermende rokkenschoot voor de verschrikking van ’t ^fr zo ineens overvallend noodlot wou verschuilen, en ze dat nou in 'r onredelijk-kwaadaar-dige stemming allerminst kon hebben, berukte ze de 'n toevlucht zoekende kinderarmen zo wild, dat 'i meisje tegen ’t hekje op-stuntelde, en languit op de grond viel.

„Nou moeder ! .... Nou 1 -— 'n kind blijft 'n kind,” meende de brigadier, als 'n stuurman bij buiig weer plots 'n andere pedagogische richting uitlaverend.

Maar tante Toos, die z'n eerste raadgevingen nog in 'r verward hoofd had, en door ’t felle heen was, snauwde ^;m toe, dat ze 'r meissie best zelf kon opvoeden, dat 't telkes de streken van 't lang

46