Vuurvlindertje

verslapten, hoe meer huilerige behoefte ze kreeg, om 'r as 'n malloot op los te grienen. Voor de fut, om 'r desnoods met gehaaide vuisten bij te betogen, as de brigadier ook met haar fratsen uithaalde, was 'n zeurderig zelfbeklag, dat ’t juist haar in die kou en nattigheid voor 'r Zondag most over-kommen,, dat zo'n kostelijke vrije dag na de weerlicht was, en je door 't lastig meissie nog 'n kwaje naam in de buurt zou krijgen, in de plaats gedrensd. Met 't oplaaiend gevoel, dat ze zich dat niet liet gebeuren, dat de kerels-van-niks, die 'n straatje omgingen, as ze zaggen dat 'r gevochten wier, met d’r lompe knuisten van haar kleuterkind af mosten blijven — was ze over de gladgevroren sneeuwbulten vort-gehurried —- en toen ze eindelijk bek-af, met 'n hart dat tegen 'r ribben opknoer-ste, en te kort-ademig, om fassoenlijk te kennen praten, door de blazende hette van de vulkachel achter 't hekkie bevangen werd, en de wachtmeester met 'n bruin-besabbelde gouwenaar in z'n mond, 'r rustig vroeg of ze de kwaje meid kwam af halen, of ze wist dat-die 'n jongen van haar leeftijd zo'n opduvel met 'n roodaarden scherf had gegeven, dat de dokter 'r an te pas had motten kommen, en dat de vader ’t was wezen an-geven — toen knikte ze enkel snikkerig van ja, murw, kleinzielig, ineens tamme burgervrouw, bang voor de uniform en geharrewar met politie.

,/t Zal op 'n boete uitdraaien,” zee de man met ’t vreedzaam-walmende pijpje : ,,teminste as hij d'r bij blijft .... Ik zou d'r goed op d'r falie kommen . . . .Dan zal ze die kunsten geen tweede ' keer uithalen . . . . 't Het geen haar gescheeld of 't had de jongen 'n oog gekost. . . . Ze denken 'r

4*