Vuurvlindertje

zou *r niet aan gedacht hebben alleen met z'n vriend —- hij had 'r een, een voor wie-ie geen geheimen had, wie-ie z'n hebben en houen vertelde, 'n jongen van zijn leeftijd, die al van z'n tweede jaar 'n bril droeg, en z'n moeder helemaal niet had gekend — hij zou 'r niet an gedacht hebben alleen met Jo uit te gaan. Zij liep dan in 't midden, tussen de jongens ■— Koert, om z'n hinken altijd links. Jo, met de uilekop rechts, 'n Uilekop had-ie vast en stellig. Z'n zwarte wenkbrauwen waren vergroeid, leken nog meer in mekaar verward door 't ijzer van de bril, en z'n kleine neus havikte zo papegaaierig naar z'n bovenlip, dat-ie, as-ie 'r zin in had, de punt met z*n tong kon belikken. Jo •—- hij hiette Joël, maar dat was 'n te Zondagse naam, om 'm door-de-weeks bij te noemen —- Jo woonde in dezelfde straat van 't Philips-dorp, met de pas-aangelegde voortuintjes en nog magere bloempjes ■—¹ Jo bleef 's Zondags meestal in 't huisje van tante Toos hangen, en werd dan zo volgestopt, dat-ie met achter de brilleglazen vermoffelde oogjens angstig-kleintjes vroeg, of-ie de rijst mocht laten staan, want dat-ie-anders-uit-mekaar-sprong. Nou, en je kon 'r 'n vloek op doen, dat as tante iemand's maag zo stouwde, en extra koppies rijst met krenten méér kookte, as ze wist, dat de uitgehongerde spreeuw mee-aanzat — dat-ie dan in de pas was. 't Begon in 't voortuintje en 't eindigde in de huiskamer. En 't liep niet daalijk van 'n leien dakkie, omdat je achter 't geheimzinnig gezicht van de jongen meer dingen zocht, dan waaran-ie zelf in z'n helderste uren dacht. Ook had-ie lelijk gejokt, had-ie ge-

Yuurvlindertje 3    33