Vuurvlindertje

bezig was, eerst met 'r broertje, dan met 'r moeder en de lastige grootmoeder, lei-ie z'n bril onder 't muffe hoofdkussen, en 't hoofd naar de behang-selzij van 't vreemde bed kerend, dat ze 't niet zouen zien, as ze met weer wat hartelijks binnen kwamen, beet-ie z'n tanden vast in 'n punt van de sloop, om z'n gesnik te dempen. En z'n verkleumde handen vouwend, bad-ie : ,,Ach, lieve God, boven de mist en de wolken, laat 'm asje-asje-blief nog wat in Leeuwarden blijven .... Ik ben zo vreselijk bang voor die steekhannes, die bij mijn in ’t bed mot kommen te leggen . . .

Inslapend van vermoeidheid, terwijl de grootmoeder klagelijk lag te verwijten, dat ze liever na 'n gesticht wou — alles hoorde je door ’t dunne, houten beschot I — dacht-ie dan weer of Büchner gelijk had — want dat alles van kracht en stof an mekaar hing — en dat Friedel 'n suiker in de koffie de e, as-ie bij de doerak-van-'n-nicht in geen maanden had gekregen — en dat Koert zich 'n kriek zou lachen, as-ie 'm zo in 't lange hemd van Witter kon zien leggen — en dat-ie nog wel 'n tweede dag van de fabriek weg zou motten blijven eer z'n kleren en z'n schoenen na zo'n bad in dat stinkende water weer droog waren ....

Nog voor 't middageten waren tante Toos met Lena op bezoek. ,,^Vat ben je nou begonnen, kind-van-me,^,, praatte tante Toos hartelijk —- ze had 'r steken van in 'r hart gekregen, toen Friedel 't was kommen zeggen — herinnerde ze 't zich niet flauw, dat de jongen 'r voor 'n hele poos gezeid had, dat as 'r iets met z'n vader an 't handje was, hij voor 'n belajen kar zou gaan leggen ? — : ,,hoe

100