Land van geleerdheid (serie Heijermans' Camera)

30

„Hoera!” zei Jo zwak — en de anderen Zwegen. Je Zag niks van Dirk, niks van z’n hoofd, niks van z’n voeten. Of je op je knieën hurkte, of je boog, of op ’n afstand ging staan — *t hussie van de telefoonpaal hield ’m verborgen...

Omdat de kinderen niet meer speelden en zoo schuldig-stil omhoog bleven staren, begonnen ook groote menschen mee te kijken. Ook de wachter, die z’n brood op had gegeten.

„Wat is ’r an ’t handje!” vroeg-ie grommend — ’t was me ’n baantje, uur in, uur uit op die lastige bengels te passen.

„Niks...,” zei Guus-met-’t-geweer — as de wachter ’r achter kwam, was Dirk ’r bij, had-ie kans naar ’t politiebureau te worden gebracht, net as de jongen van de disteleerderij, toen die bloemen uit ’t perk had gemoerd.

„As d’r niks is, wat sta je dan om de menschen voor de mal te houen?” snauwde de wachter.

Toen verried kreupel Marietje, moeilijk in ’r beugels voortbewegend, ’t groote geheim. Ze bebeet zich de lippen en huilde:

„Dirrek zit boven in ’t hokkie, meneer...”

„Wat zit ’r — wie zit ’r?...”

„Dirrek...”

„Leg niet te klessen!” zei grimmig de man en met de handen op den rug stapte-ie verder.

„Jesüüüüs! Hoe mot-ie nou na benejen?” fluisterde Guus.

„Dan mot-ie maar blijven zitten tot ’t donker wordt,” zei Jo, bedrukt bij de anderen op de bank plaats nemend. Weg was ’t spelletje, weg ’t plezier. De latten-geweren leien op den grond, de trompet gaf geen signalen van één-, twee-, driemaal. Ze hielden d’r oogen niet van de ijzeren til af, starden, keken, deeën bedrukt — ze snapten niet waarom Dirk zoo lang boven bleef, waarom-ie zich niet verroerde, en toen de grillige wind onverwacht ’n regenbui aanjoeg, slipten ze vreemd-stil, schuw-stil ’t plantsoen uit. Als Trees niet zoo verstandig was geweest bij de juffrouw van den papierwinkel an te loopen, om te waarschuwen dat Dirk in de telefoonpaal zat, al meer as ’n half uur, zou-ie ’r in zijn gebleven.

„Vollek!” riep ze de achterkamer in, met Marietje an ’r hand.

„Ja?” vroeg de juffrouw: „wat blieft u, Trees je?”