Land van geleerdheid (serie Heijermans' Camera)

2 7

dee ’k ’t daadlijk hier in de paal en dan hing ’k de vlag boven in ’t huissie ..

„Da’s klessen,” zei Wim, de hoogte der zuil met de klep van z’n hand op de oogen taxeerend: „je komt ’r niet in!”

„En de kerels van de telefoon doen ’t toch?” zei Dirk, schel van pettige stem: „dat bennen de trejen van binnen en die bennen van buiten! Niks waard! In ’n menuut ben je in ’t huissie van de drajen ...”

Romrom-rom-rom-rom ...

Daar had je Jan met z’n roffel en Guus met z’n nieuwe geweer. Ze waren wat laat, omdat Jan ’n schoonen kiel had motten antrekken en Guus eerst niet mocht voor moeder, die op had gespeeld om z’n roet-zwarte handen en z’n nagels van inkt.

„Presenteer ’t geweer!” kommandeerde Guus, ’r dadelijk in.

Romrom-rom-rom-rom, trommelde Jan.

Tateretaaaaa! Tatata! trompette Jo.

„Hou nou is effen op met je spektakel,” schreeuwde Wim: „Dirrek wil de vlag in de paal ophangen!”

„De paal is de vesting boven op de bergen, en as we die hebben,” schetterde Jo, ineens mee-fanfaronneerend — dat alleronmogelijkste prikkelde scherp z’n kinderverbeelding —: „schieten we de stad an gruzelementen. .

„...En as je dan in ’t huissie ben,” fantaseerde Mar iet je ’r in ’r beugels op los, en ’r klaar-blauwe droomoogen dreven mee met ’t koortsig geglij van de wolken: „ ... stap-ie in ’n vliegmachine en dan kom-ie hier weer terug, wat?... Hè?... Wat?...”

„Kies niet, stommerd!” viel Dirk nijdig uit — voor de jongens van de Broeder-school zou-ie zich dood hebben gegeneerd, als ze ’m hadden zien spelen met dat kind op ’r krukken — jongens hoorden bij jongens — meissies bij meissies —: ,,... waar haal je die vliegmachine ineene vandaan ?”

„Nou-èè... nou-èè..trachtte ’t gebrekkig kindje verder te droomen.

„Nou-èè! ... Nou-èè!...,” bauwde Dirk ’r drenzerig na: „we bennen hier niet voor flauwe kul en zoete koek! As de wachter r niet is ..