Land van geleerdheid (serie Heijermans' Camera)

i;

Dan kwam ’n kellner, gerokt en gedast, even aan 't spijblen, nou ’t in ’t logement niet zoo druk was, en de blauwe spiralen van z’n sigaar trokken weg langs de hoofden.

En ’n besje stond stil, de huif rondom ’r haar, en ’r lach omgroefde de tandlooze kaken en ze zee, begaan met ’t beest en z’n badje: „Och jee, ’t stomme dier...”

En ’n meisje, gearmd met ’n jongen — zoo vroeg al aan ’t flirten op ’t eenzame grachtje — neeg over den walkant, ’r arm om zijn middel, en lachte en lachte om 't sullig gedoe van den poedel, die met zich liet doen en eens zoo lang, eens zoo mager wel leek door ’t smijdige zeepsop.

En 'r kwamen 'r meer, kerels en wijven, juffers en kruiers, kindren en meiden — en die hoopten zich saam en verdrongen mekaar en giegelden en hadden pret als ze zagen dat ’t geen drenkeling was en dat de lijs van ’n hond z’n snoet niet verweerde en enkel ’t sop van z’n neus lekte met bloedroode tong.

Toen was ’t klaar.

De hand van den scheerder greep vast den nek van den hond en met ’n hoera dook ’t witte lijf in ’t water der gracht.

Maar dan kreeg je ’n schreeuwen en krijschen en vluchten.

Blaffend en schuddend terug op de straat, z’n bast als ’n scheepszwabber wentlend, hollend met rukken ep weer dol-blaf-fend stilstaand om droog zich te zwiepen, joeg de poedel de kindren en wijven voor zich uit, en waar-ie z’n vacht had geschuierd, werden de grijsgrauwe keien als met regengespetter beslagen.

Dan greep z’n baas ’m weer vast, en aan 't koord liep-ie mee, keurig en blank als ’n dandy, sneeuwwit van haar en met blank-rose pooten of-ie nog nooit in de smurrie van ’t steegje gestoeid had.

Even daarna keek je met vreemde ontroering.

Van de eene zijde van ’t slopje was ’n vulniskaar de straat ingereden. De voerman, bezig ’t afval te scheppen in de gang van ’t „Hotel’*, liet ’t tam-maagre paard alleen voor den wagen. De leidsels hingen slap naast ’t hoofd, dat omlaag als in slaap stond gedoezeld. Als ’r „Hort!” werd geroepen dee-ie stappen tot ’t volgende huis, niet van den stoeprand afwijkend. Als ’r