Land van geleerdheid (serie Heijermans' Camera)

i6

rek. De eerste tijden dee-ze als 'n gekkin, springend van stok naar stok, op en neer, omlaag, omhoog, ’t fonteintje en den etensbak voorbij, uren lang, dagen lang, altijd ’t dor-droog geluid van omkalkte pootjes tegen den weerstand der spanen. Ze at niet, dronk niet, floot niet, fladderde niet. Ze bewoog, tripte, kringelde of ze gegeeseld werd, of elke plek waar ze neerkwam 'r brandde en zeer deed, of ze zoo moest en niet anders kon, of ze ’n rad was van *n uurwerk, dat alleen op die manier kon afloopen. Ze keek niet naar de modderkuilen van ’t straatje en niet naar de kartelranden der wolken en niet naar de tegen de kooi kirrende geraniums. Kluk-kluk, van ’t eene latje naa£ ’t andere, de zwart-kralen oogjes verzwommen in 't zwart parelmoer van 'r hoof dj e, de donsgeluwe pootjes geklauwd onder 't uitbuilend lijfje, wipte en haastte ze, en ’t loom cadanseeren van ’t Zwit-sersche klokje in je kamer, leek traag en triestig-geduldig bij ’t hurtend gejacht van 't afgebeuld vogellichaam. Maar nu, vroeg in den morgen, en plots op den dag, staat stil ze, gedrongen tegen roest van de tralies en *t bekje spart open met gurglende klacht en de zon licht in ⁹r keeltje of 'r iets flonkert, paars-kwijnend, doorzichtblijk en broos als ’n dauwdrup.

Vanmorgen hebben wij menschen-van-’t-steegje, groot en klein, oud en jong, over de kozijnen gelummeld. Op den vlonder der gracht werd 'n poedel gewasschen. De dag was heet en de zon overlaaide 't water met gouden gevlam. *n Aardappelteil stond gevuld met ’t sopje en bladderde bellen. De hand van den scheerder dook in 't geklodder der zeep, en wreef dat de harige dotten schuimden en bolden. De kinders van ’t steegje bukten ’r bij en drongen nieuwsgierig. Een zat op den rand van de kaai en bungelde golfjes in 't water. Een lei op de knieën, dicht op den hond en hield de pooten gespalkt. Vuil as-ie was en wit as-ie werd! Sjongen 't was noodig dat-ie ’n beurt kreeg...

’n Slagersjongen sprong van z’n fiets, de mand schuin om z’n schoer en keek.

’n Sjouwer, gespierd en krombeenig, boog over ’t dier en ’t pruimsap spoot raak langs z’n snor en keilde pitten in ’t water of ’r bliekjes en vorens hapten en gaapten tusschen ’t drijvende drab.