Land van geleerdheid (serie Heijermans' Camera)

10

„Weet u 't niet, Anna Hendrika Vermeer...?”

„Nee, juffrouw..

„Zoo... Zoo... Hoe oud is u, kind?”

„In April drie en vijftig geweest..

„Nou, ’t is mooi, hoor ... Ik zou me oogen uit me kop schamen ... Wel foei! Wel foei!”

O, o, wat voelde ze zich lammenadig en povertjes bij de lachen-spottende oogen van de meissies achter ’t... ’r Hand met de stopnaald glee in gejaagde zoeking langs de kleurige flarden van wat Europa en Afïrika en Azië en Australië most wezen en de zwarte sajetdraad voor Stientje’s kapotte kousen bungelde tik-tak heen en weer, tik-tak as de slinger van ’t klokje, van de Atlantische naar de Indische Oceaan... O, o, dat je ’n kemieke naam as Riodejaaneiro tusschen ’t spinne-web van de cirkels niet kon vinden... Hoe d’r wijsvinger, dik en gezwollen of-ie in water had leggen weeken, wriemelde en scharrelde: d'r viel geen Riodejaaneiro te bekennen... Ze duizelde ’r van... De schoolbanken deinden as ’t beurtschip op Ouwerkerk, as ’t in de gracht lee te lajen en 'r ’n stoomboot voorbijtjokte — de trekpot zwaaide op ’t lichie — ’t etiket van Stien-d'r-atlas lee te dobberen as ’n stuk krant op 't water en zij zelf ging hijgend en zweetend mee op en neer of 'r ’n vrachtauto met vaten bier langs ’t huis ree en de pullen op ’t kassie stonden te beven ...

„Uw tante Anna Hendrika Vermeer weet niemedal — zeg ü 't maar Stientje Vermeer...”

Hè — klonk ’t lekker uit Stien d'r mond...

„Riodejaaneiro leit op twintig breedte enne dertig lengte.. „Goed zoo, Stien... En nou ü weer: in wélk land leit Rio-dejaaneiro, tante AnnaHoort u me niet?... Juffrouw Anna Hendrika Vermeer, is u wakker of slaapt u. ..?”

„Ach me goeie mensch, ik ben zoo moei in me hoofd... *t Zijn me ook daggies!... Al van zeven uur op... De boel redderen... De huiskamer en keukentje — enne voor Stien de boterhammen klaar zetten enne ’n eitje koken — anders gaat ze met 'n leege maag na de Burgerschool — eten doet zoo’n kind haast niks as je ’t ’r niet opdringt — enne dan voor Frans zorgen enne boodschappen doen — enne vechten tegen de