Sabbath

68    SABBATH.

Bekkie, opdringend, zangrig van spreken, soeplepel houdend bij ’t bord.

„As ’k zooveul zoep slik hè-’k geen doei voor me simmes en me vleesch,” hield Maupie vol, hand met de vingerstompen over ’t bord gespreid.

„Nou, nèem nog ’n borretje. .. Kijk is ’n klüif. .

„Nee, ’k mag nie-meer... Schei uit!. . . Schei uit! . . . ’t Is ’n neweire om ’t te late staan.” Zelik, terwijl, was in gelukkig geslobber. Gallebrood brokten zijn vingers in soep. Lepeltje zocht dan de kwakken als scheepje dat water-schept. Onder de tafel had-ie z’n broeksgespen losgehaakt, wat ’m tof-tof dee zitten in rustig gegnuif. Maupie, die kluifjes herkloof, met krijn op het vleezig gedeelte, zag tante Serre’s ouwlijk gezicht, ingeteerd onder bandeau. Geschiewes as-ie was, lachte-ie om ’r op te wekken. Maar de ouwe vrouw, benauwd, kribbig, kon ’r niet tegen.

„Schpót maar met ’n oud mens,” zei ze