Kiekjes

73

as a sjijne gassene. Niete en prijze nakijk. ’t Leven is net as de loterij. Eerst komme de niette, heelemaal op ’t laats komme de hooge prijze ... bij de gassene komme de niete, bij de le-waaje de prijze . . . nakijk, nakijk!”

Leekie! Wist u, dat daar uw kleinzoon voorbijreed? Als bruidegom? Maar niet naar de Wet van Mozes en Israël? Ja, uw kleinzoon, de advocaat. Die zoo mooi lezen en schrijven kan. Die u ooren hebt geleerd en laajenen en ’fillem leggen? U, die geen a voor ’n b, maar wel ’n ollef voor ’n beis kent? Wist u dat, hè Leekie? Nee! Nóg goed.

„Nakijk, nakijk — de niete en prijze, nakijk!”

Heeft gisteren de loterij niet getrokken?

Ja!

Waar is Leekie dan, met z’n „nakijk, nakijk”, op de Joden-breestraat ?

Sjt! Waar kijken die menschen na? Al die menschen van handel en wandel?

’n Lewaaie! Uit de steeg komt-ie. Zeker van de Batavierstraat vandaan. Batavierstraat? Ja! Wie is daar dan dood! Och, die mot je gekend hebbe. Nee, je zal de vrouw van Leekie niet gekend hebben! Van Loterijman was ze.

Omdromd stuwt ’t nader.

De karretjes gaan uit den weg. Zoeken ’n schuilplaats in de andere steeg. Velen laten hun karretjes staan en loopen mee.

Leekie waggelt achter den lijkwagen.

Nooit heeft-ie loterij gespeeld. Maar toch had-ie vijf-en-veer-tig jaar ’n prachtlot. Daar gaat z’n hoogste prijs!

Nakijk . . .na . . .kijk . . .na . . .kijk . . .

Ik loop mee met de Lawaaje.

De Jodenbreestraat af.

Vaarwel, Joden-breestraat, Vaarwel!

XVII.

„VERSJTEERD”.

Verstoord? Ja, nee. Ik weet ’t niet. U voelt ’t wel. Verstoord kan iederéén zijn. „Versjteerd” enkel ’n Jehoede. ’n Jiddisj