Auteur /Meijer de Hond

Meijer de Hond werd 30 augustus 1882 geboren in een arm gezin in de Jodenhoek, de vooroorlogse Amsterdamse Jodenbuurt. Armoe was geen belemmering om een studie te volgen. Vanaf 1894 volgde De Hond lessen aan het Nederlands-Israëlitisch Seminarium en in 1901 begint hij met een studie klassieke talen aan de Universiteit van Amsterdam. In Berlijn legt hij in 1911 het examen voor rabbijn af en in 1913 promoveert hij in Würzburg tot doctor in de letteren en de filosofie.
De Hond, een begenadigd spreker, was omstreden in leidende Joodse kringen in Nederland. Hij romantiseerde de armoede en geloofde niet in sociale hervormingen. Dat kostte hem de steun van socialisten en zionisten. Hij stond bekend om zijn compassie met de minderbedeelden. ‘De Volksrebbe’ werd hij genoemd.
Tussen Meijer de Hond en de toenmalige opperrabbijn Dünner bestonden vaak verschillen van inzicht. De Hond werd door Dünner als een soort reformrabbijn gezien. Dünner weigerde dan ook het rabbijnendiploma van De Hond te ondertekenen. Ook met de hoofdredacteur van het NIW, Philip Elte, had De Hond jarenlang een conflict. Op zijn 60e verjaardag kreeg hij van opperrabijn Sarlouis de titel van rabbijn honoris causa.
Ook bij het schrijven werd De Hond geïnspireerd door de Jodenhoek en de armoe die daar heerste. In zijn “Kiekjes”, gepubliceerd in Joodse bladen en later gebundeld, schetste hij het leven in de Jodenhoek. Voor zijn toneelvereniging Betsalel schreef hij toneelstukken als “Rabbi Akiwa”, “Seideravond” en “Sjabbat Koudesj”, steeds met uit het Joodse leven gegrepen thema’s.
Op 21 juni 1943 werd De Hond naar Westerbork gestuurd en vandaar naar Sobibor, waar hij 23 juli 1943 door de nazi’s werd vermoord.