Kiekjes

sneeuw te kruisen op de Joden-breestraat. Ieder krijgt wat ’m toekomt. Soodek is nooit anders dan straat-kruiser geweest. Chajjem kruist af en toe ’n blik met Soodek. Dan voelt-ie ’n schep in zich opkomen. Woede. Dan wordt z’n gezicht sneeuw.

Chajjem. Twee maal chamiesj’oosor. Dertig. Geheeten naar Chajjem van vijfmaal chamiesj’oosor. Chajjem van dertig ook snecuwbattelen. Band om z’n arm. Vijftien staat er op. In z’n handen niets. Op z’n schouder niets. Hoe kun je met niets iets ruimen? Stil, Chajjem Junior heeft ook ’n carrière in Februari. Kijk maar, hij moet die kar-rijje. Die daar staat, leeg, ’n kiep-kar. Als-ie vol is, ’n reuze-karre-wei. Met z’n drieën in de zaak. Grootvader, zoon en kleinzoon, ’n Pracht-zaak op de Joden-breestraat. ’n Opruiming. Alles moet weg! In één dag. Als sneeuw voor de zon.

„Soodek!”

„Ja, vader!”

„Doe dat kruis weg op Chamiesj’-oosor.”

„Och, vader, ’t is de helft van ’n moogen-doowed. Ziet u maar, die zij-latjes.” Soodek demonstreert aan Chajjem de constructie van ’t dubio-ding.

„As ik je nou zeg, dat ’t ja ’n kruis is.”

„En as ik u nou zeg, dat ’t nee ’n kruis is.”

„Doe je vader ’n touwe en vraag an de oppasser ’n schep.” „Dat mag niet vader, ’t staat op nummer. Vijf-en-zeventig hèt ’n schep. Vijf-en-veertig hèt ’n kruis.”

„Zie je nou wel, dat je zelf zegt, dat ’t ’n kruis is?”

„Och, blijft u nou toch gezond, ’t Is geen kruis.”

„Late we dan de bande ruile. Dan neem ik ’t kruis en jij de schep, Soodek, doe mijn nou die touwe.”

„Mag ü dan wèl ’n kruis hebbe en ik niet?”

„Ja, maar an mijn wordt mazzel tov gezegd vandaag.”

„An u mazzel-tov? Blijf gezond, dat is waar ook. U bint jarig, chamiesj-ooser, mazzel-tov ...”

„Pas op, pas op. Soodek, pas op . . . op zij!”

Zware sneeuw-kiep-kar achter ze. Door de sneeuw en de sjmoes niet gehoord. Soodek kan nog net op zij springen, tegen Chajjem aan. Z’n kruis laat-ie vallen.

De kar kan niet meer stoppen. Over ’t kruis heen. Krak-kra-kraa-kraak! Over één lat heen.