Kiekjes

36

„Jaa . . . pie-ie . . . kaarssies-dief!”

„Agent, Gott laatttu gesssont, die jonge hèt ggeen céttu-kaassie genoottte. ffrruit, sstrrraatjonge, jij moet naarrr huiss an je moederr ffrraage off ssse je kaarrrsssie sssnuitte sssall. ’N ssent ’n channeke-kèrrttssie, blijff gesssont van ganssser hèrrrtssie . . trip-trappelt-ie verder, met z’n zoek-lichtjes, licht-zoekend voor z’n arme broer en diens vrouwtje, bij wie-ie inwoont boven in de Joden-hout-tuincn.

„Jaapie, heb je vergunning?” vraagt ’m ’n agent met ’n scherts-ernstje.

„Gott sseegenttu agentt, fegunnung heb ik van onsse lieffe Heerrr, sssolang asssie me gessontt laat, sssiettu . . . heppu Kers mit permissie, heppik Channukke mit onssse lieffe Heer Z’n permissie ... ’n ssènt ’n channeke-kèrrrtsssie . . .”

„Jaapie, wanneer ansind jij nu?”

„Daarffoor is de sssoel sssiettu. Jaapie gaatttaar naar sssoel sssiettu ... De gasssssen sssegt brooge voor Jaapie en Jaapie sssegttooomein. Gott laattu gesssontt: ’n Sssènt ’n Channeke-kèrrrtsssie ...”

Triest duistert de Joden-breestraat. Donker al. En toch pas half vier. Of ’t al ’n uur in nacht is.

Aan ’n keldertje wriemelen menschen.

„Waar, kindje?”

Schreit smertend ’n kindje. Drama in twee woorden. Geld verloren. Hetzelfde drama, dat grooten gek maakt.

„Waar dan, kindje?”

„Da, in ’t keldertje!”

„Hoe veel?”

„Twee kwartjes, en m . . .h . . ’n . . .fle . . .hès . . ook . . . stu . . .hu . . .huk . . .ge . . .va . . .ha . . .ha . . ,1e . . .he!”

Kindje moest channeke-olie halen voor z’n moeder, om vader te laten ansinden. Op weg naar het winkeltje is de flesch stukgevallen en zijn twee kwartjes vèr-vallen.

Jaapie komt aan met z'n zoeklichtjes. Wat ik u zeg, is ’n channeke-waarheid.

„Wil Jaapie ffoorr je sssoeke?”

„Voor . . .o . . .h.h . . .o . . .lie . . .vo . . .h.h.oor . . .ga . . .h . . . he . . .he . . .ne . . .he . . ,ke. . .vo . . .h.h.oor . . .va . . .ha.ha . . . der . . .” snikt ’t wezentje.

„Daarrr . . . kindje . . . Jaapie mot toch naarrr . . . sssoel. . .