Kiekjes

35

„’n Ssènt ’n channeke-kerrrtsssie!”

’t Kerts-mannetje. Joden-breestraat over. Verfrommeld kluitje mensch, verkreukeld brokje leven. Knip-knappend met z’n kijkertjes, stip-stappend met z’n steppertjes, schik-schokkend met z’n schoudertjes, wip-vvaaiend met z’n rafeltjes, smik-smakkend met z’n lippetjes, klik-klakkend met z’n stokketje. Jaapie Schape-dief. Wekker van den dageraad. Handelt in morgenrood en channeke-licht. Mattisjahu heeft ’m aan ’n parnoose geholpen. Op-en-d’op 'n Maccabeetje. Wekt wakker op, om an-te-sinden. Met ’n lik-lekker liedje op ’n dun-dreunend deuntje. Kleine kaars-kleuterjes in blauw-kaarten vaatje. In de veertig wit-pitjes kun je tellen. Die met hun bloote kop-topjes uit ’t pakje puilen, dat-ie met z’n armpje aan z’n borstje houdt. Zoo-één kaarsje is ’n channeke-wonder. Kun je acht avonden gebruiken, ’t Is enkel maar, om den aansteker op te steken. Mijn sjammes heeft nog ’n sjammes. En de rest van ’t kaarsje voor goomets-battel-avond-bij-gezond. „’n Ssènt ’n channeke-kerrrtsssie!”

Nu ja, ’n cènt. Dat is geen maximumprijs. Wéét Jaapie wel. Je wéét wel. ’n Cent is overdrijving, zooals ’n seconde. In ’n seconde ben ik bij je, zeg je. Laat ’t nu maar tien seconden zijn, secuur. Laat ’t nu maar ’n dubbeltje zijn, dat „cènt ’n channeke-kertsie.” Ben je nog niet bekocht. Daarvoor krijg je Jaapie’s heele-ik. Z’n stilstaan. Z’n aankijken. Z’n peut-leutige oogjes. Z’n leuk-kreukige wangetjes. Z’n plat-pietserig petje. Z’n sneu-snedig snuitje. En dan, z’n prettig-pruttel preveltje. Ja, z’n zegentje met ’n zoet zangetje. Waarbij z’n want-wattig handje uw hoofd belegt en hij u, uw levenden en uw dooden, aan God en engelen aanbeveelt. En aller-allereindelijkst . . . verlangt ge toch géén kertsie. Dat zou te veel verlangd zijn.

„’n Ssènt ’n channeke-kerrrrtsssie! Blijf gesssont van gan-sssserrr hèrrrtsssie. Je leefffe lang geen smèrrrtssssie. En God ver-hoorrrt me vèrrrrssssie. Enlaatmenoussseggemèrrrrssssie. Blijf bij je huissshouwing gesssond. Kom mit ’n paarrr sssente rrrond. Tege je baas geen grrroote mond. Maak je ffrouw ’tleeffenietbont. En Jaapie gaat ffferrrder rrrond. ’n Ssènt’nchanneke-kèrrtsssie!” „Schape...duuf!”

„Laat me nou mit rrrrus, jonge, ga liefferrr naarrr huisss ansssunde. Weet je ffeul wat ansssunde is. ’n Ssènt ’n chan-neke-kèrrrtsssie. ”