Kiekjes

26

V.

HARDE!

Dat zijn zachte. Want ze hebben ’n „nesjomme”. Neen, ik meen geen menschen. Want ’n menschen-nesjomme kun je niet zien. Maar hun nesjomme kun je tusschen je vingers nemen, ’n Zilveren nesjomme. In ’n gouden lijf. Ik bedoel ’n bokke. ’n Harde. Die in de oulem-ha-zee ’n haring was. Dood-arm, toen-ie nog recht door zee ging. Later kreeg-ie ’n „ton”, toen-ie niet meer eerlijk opzwom tegen den stroom des levens. Sjlemiel met z’n „ton”. Weg was z’n gajjes. Dat is een gezouten waarheid. Later had-ie spijt. Kreeg zee-wee. Liet zich „marineeren”. Nam zich ’n zuur leven. Dat lust ik wel. Dat pleit voor ’n zichtbare nesjomme. Maar de meest harde levens-les geven de „harde”. Daar liggen ze! Zonder een greintje sap. Stijf en dor. Gouden lijken. In ’n witte doodkist. Keurig levenloos. Hom of kuit, wat geeft ’t? Gewoon-dood, die goud-overgoten bokkes. In ’n doodkist met drie rangen, parterre- balcon en amphiteater. Te schouw. Ze geven nog ’n les. Wie van die bokkes moet ’t ’m doen? Natuurlijk die van amphiteater. De bovensten. Als die niet goed lijken, deugt ’t heele bokke-bakkie niet. Precies. De wereld is ’n schouwburg. De dure rangen doen 't ’m niet. Als de goedkoope rangen maar deugdelijk bezet zijn. Dan „gaat” ’t stuk, dat „maatschappij” heet.

Harde!

De menschen smullen aan leven dat dood is. Wie lust ’n levend dier? Maar wie wil leven zonder ’n lapje van ’n dooien os of ’n kluifje van ’n dooie kip of ’n wammetje van ’n dooien zalm of ’n buikje van ’n dooien haring of ’n kuitje van ’n dooien bokking? Zie je wel, ’t leven geniet van den dood! De één z’n dood heeft ’n ander op z’n brood. Dat heeft de Heer des levens zoo geschapen, om u te zeggen, dat uw leven eerst dan ’t leven waard is, als ge aan uw dood denkt! Lang zullen we leven!

Harde!

Ik houd hartelijk van de straat-venting. Behalve van ’n harde-vent. Is dat negotie voor ’n Jehoede? ’n Doodkist op je kar, met lijken in de rij? Muierberg op wieltjes! Negotie, netjes aangekleed, vind ik al vreeselijk. Negotie geregeld in