Kiekjes

23

Deze hypothese werd mij bewaarheid. Ik bezocht eens ’t hekdesj op de Nieuwe Keizersgracht. Daar lag ’n Russische Jood. ’n Pracht-tiep. Met ’n wit-golvenden baard, die z’n borst en z’n bed overstroomde, ’n Jehoede tegenover hem keek me aan. Ik dacht iets en hij zei ’t zelfde. „Vindt u niet net precies Mattisjahu, nee?” Dokter directeur komt binnen. Ik wijs hem op dat bezielde beeld. „Ja, mooi niet?” lachte hij zonnig, „precies Sinterklaas.”

„Allemaal voor Klaassie!”

Hij zingt z’n karretje te koop. Waar allemaal narrisjkatten op liggen. Lachende varkentjes, dansende aapjes, kwekkende eendjes, piependebeert jes.loopende garnaaltjes, kuierende torretjes, sjmoe-zende kikkertjes, kijvende hondjes, spinnendepoessies,duikelende piassies, stomme mensch-poppies in witdoozen-dood-kissies . . .

„Allemaal voor Klaassie!”

Laten we alle heiligen danken, dat Sinterklaas met de boot van Ouderkerk uit Spanje is gekomen. Hij heeft heel wat Spaansche massa-matte meegebracht. Hij heeft de heele Joden-Breestraat Klaassiek gemaakt. Lekoowed hèm, den Bisschop, mogen op Zondag alle winkels open zijn. Zelfs de Bijenkorf en Gerzon hebben ’n sjeile bij het Rabbinaat gemaakt en ge-paskend is: je mag twee dagen Sjabbes achter elkaar hebben; doe maar net als de twee dagen rousj-hasjoone. Allemaal voor Klaassie! Sinterklaas mag van mazzel spreken, dat de Joden van Spanje in Holland terecht zijn gekomen. Wat had die bisschop moeten beginnen zonder de Jidden? Zwarte Piet had al lang op zwart zaad gezeten, als de Joden hem geen bestellingen hadden gegeven. Waarom gaat Sinterklaas niet stil leven? Of zou die gesse bisschop . . . ’n Jehoede zijn? Weet je waarom ik dat zoo onderdacht? Omdat heel wat Joden voor Sjoute Klaas spelen. Waarachtig, ik meen het. Menige Jehoede heeft ’n Sinterklaas-passie. Verkleedt zich. Doet ’n baard aan. Zet ’n mijter op. Gooit zich ’n hansop over. Neemt ’n Jaapie-Schape-dief-stok in z’n hand en maakt z’n kinderen mesjogge. Ik heb zelfs ’n kerkeraadslid gekend, die ik op vijf December ’s middags over iets heel ernstigs wou spreken. „Nee, meneer, vijf December gaat niet.” „Neen?”, „Neen, dan moet ik vroeg naar huis. Ik moet voor m’n kinderen voor Sinterklaas spelen. Dat doe ik nu al zes jaar.” „Nu dan,” zei ik, „u zal tot honderd jaar over uw einde Sinterklaas zijn.”