Bloemlezing uit zijn werk

waar, vaak bleven we zitten — onaangesproken — maar nooit hebben we moeten biechten en als we wat veraf zaten, schuw en menschbang, dan was het: ״zeg... zou je niet wat dichter komen zitten?" We gingen weg, kregen zijn volle hand, met een hartelijk ״goed jomtof" — daar werden we niet getergd, niet uitgedaagd. Gevolg was, dat we als opgeschoten jongens niet brutaal deden en als volwassenen niet wegbleven. Daar kwamen we hoogstens met ons drieën binnen, bij anderen liepen we met achten vaak storm, om door eendracht sterk te zijn tegen overrompeling, of spot.

Mijn laatste visite bracht ik hem, waar ik wist, dat hij me geen hand zou geven, 't Was op den dag vóór ons Hoog-feest.

Er werd geen woord gesproken. Ik had het hem zóó kunnen hoo-ren zeggen: ״Och, kom malligheid, breng me weg en ga naar huis".

't Was er nog stiller dan dood. Binnen minimalen tijd lag hij in het graf der begravers. Hij had eervoller kunnen liggen.

״Och kom, malligheid, waar ik lig, ben ik dood".

Ook aan het graf werd niet gepreekt.

״Briljant" meende ik uit de groeve te hooren.

Op Muiderberg vroeg me een collega, wat ik er van dacht, om door leerlingen een monument te laten oprichten.

״Och, kom, malligheid" zei ik. Ik weet iets beters, briljanters. Wijnkoop moet blijven leven. We moeten een vereeniging oprichten onder leerlingen en oud-leerlingen, die ten doel heeft, de liefde voor Hebreeuwsche taal en letterkunde in ons, in dit opzicht achterlijke landje, op te wekken en duurzaam te maken. We hebben noodig een nieuwe en gezonde Bijbelexegese. Ons volk moet zijn profeten leeren kennen. We kunnen Wijnkoops exegese uitgeven en aanvullen wat ontbreekt. Ook ]oodsche literatuur van ouden en nieuwen datum kan populair gemaakt worden. Laat Beis-Hamidrosj hem een treurrede wijden en laat ons, met wie hij het gul gemeend heeft, onze oude liefde niet roesten laten. Ons past het niet, den meester dood te spreken, waar we zijn aandenken nog een lang leven kunnen schenken".

Wie mijner collega's minores, of majores helpt mij dit initiatief een vasteren vorm te geven?

Dit zal Wijnkoop niet anders dan ״briljant" kunnen vinden?

Of moeten we over zijn graf ook zwijgen?

II