Zichronot - Herinneringen

bij pag. 36. kalle = bruid sjiddoech = huwelijk dajen = rabbijn

simche = vreugde (hier in de zin van bruiloft)

Joune Kan: „Met het lot van Joune Kan wordt bedoeld de bruidschat, die onder Amsterdamse behoeftige jongedochters verloot wordt (werd??) en betaald uit de rente van een door zekeren Jonas Kan, ook Dresden genaamd, aan de Amsterdamse Gemeente vermaakt legaat" (formulering van E. Slijper in De Nieuwe Taalgids; recensie van Het Joods in Nederland door Voorzanger en Polak).

Wat de „Hagonosas kallo” (— het uithuwelijken van de bruid) betreft, verwijzen wij onze lezers o.a. naar cultuurhistorische bijdragen van David Kaufmann (Urkunden zur jüdischen Kultur- und Sitten-geschichte, M.J.V. IV, 1899, 94) en Eschelbacher (Ueber jüdische Heiratsausstattungen im XVIII. Jahrhundert, aldaar VI, 97). Ook in dit opzicht zou men hier te lande eens moeten komen tot het verzamelen van het aanwezige materiaal. De literatuur en de prenten wijzen als vanzelf de weg. Ook notariële gegevens liggen voor het grijpen; vooral bij de Sefardiem. Op dit gebied bewaart de volksmond tot in onze dagen opvallend veel uitdrukkingen.

Jichoes — adel; eigenlijk (hoge) afkomst. Gold bij de Joden van oude tijden af als een belangrijk criterium. Vgl. Misjna, eind tractaat Ta’aniet. Samuel Meisels deelt in de Mitteilungen für jüdische Volkskunde een typerend „Lied vom jüdischen Jichus” mede, dat aldus begint:

Rabünim, Dajünim M’lamdim, Kapzunim,

Ewjoinim, Schamusim,

Dus senen di Mjichusim Dus senen di Meliches Vin dem jidischn Jiches.

Men ziet in welke richting de aspecten van de klassieke Joodse fa-milie-trots gingen. (M.J.V. XIII, 4, 1910 pag. 151).

geiwe = trots drosche = „predikatie”

benschen = dankgebed na de maaltijd uitspreken.

66