Brieven uit Jeruzalem

Overal zal het jonge groen zijn. En het water zal zingend stroomen door de beken. En schaterend klateren over de watervallen.

Wij zullen gaan. De paarden. O, er is veel veranderd in den stal van mijn vrienden Abdoel Salaam, Hassan en Adil Effendi. Het mooie, stoute paard Jimmy is verkocht. Omdat Abdoel Salaam Jimmy héél lief had, zóó lief als een eigen kind, heeft hij gewacht tot hij een mooien prijs kon maken. Machmoed, het stal-jongetje, is tot een anderen staat des levens overgegaan. Na het overrijden van het stalhondje, waarover ik u indertijd uitvoerig bericht heb, was de verhouding toch al slecht. Een definitieve breuk kon niet langer worden vermeden. En zonder eerst de diplomatieke betrekkingen, behoorlijk te hebben afgebroken, is Machmoed heengegaan. Op zijn bloote pootjes, en met een paars japonnetje. In zijn plaats is nu gekomen Achmad. Machmoed beteekent: „de Geprezene”. En, Achmad is daar de vergrootende trap van. Wij zullen het af wachten. Achmad is vroeger officier in het Turksche leger geweest. Van uit Aleppo is bij gedeserteerd. En nu stalknecht. Meskien! Min Allah, zegt Adil gelaten.

Gelukkig is Schu-Hada er nog, het mooie, zwarte paard voor mij. Alle Arabische jongens moeten om dien naam lachen. Men moet wel een chawadja wezen, om zoo eenen naam te bedenken. Want „schü-hada” beteekent: „wat is dat?” Ja, toen de chawadja pas hier kwam en geen woord Arabisch kende, vroeg hij van alles: „schü-hada”. En ter herinnering aan die donkere dagen, heeft nu het lieve, trouwe paard zijn naam.

44