oneenigheid. Wanneer Dr. A. Aletrino en Prof. G. Hey-mans beide zeggen, dat zij door eenen ouden bekende werden aangesproken, dan bedoelen zij beiden het-zelfde. Wanneer zij daarentegen beide zeggen, dat de mensch aansprakelijk is, dan bedoelen zij ieder geheel iets anders, omdat ditzelfde woord voor ieder van beiden geheel verschillende Waarde heeft, verlies van Meermalen is de Zin van het woord verloren gegaan.
den zin. (jenjc aan ״ongehoord” en ״verregaand”, die beide
den Zin.
de Bedoeling hebben van ״zeldzaam voorkomend” met eene ongunstige gevoelswaarde. *) Wanneer dergelijke woorden plotseling weder eens met hunnen Zin worden gebruikt, kan dit van eene krachtige bekoring zijn. Bijvoorbeeld bij Dr. Jac. van Ginneken: ״Ook dit is in ’t Indogermaansch weer iets tamelijk ongehoords terwijl het in talen met primitiever structuur zeer veel voorkomt.” 2) En eveneens bij Dr. Van Ginneken : ״De reden daarvan ligt vooral in de verregaande ont-wikkeling der stijgende tweeklanken.” 3)
Veroorloven Meermalen ook is de Zin overbodig, doch de Be-
de wetsbepalin- ־־1 ·· 1• ·111 ך>v 1 1 · ״
gen doeling noodzakelijk en juist. Dit is het geval met
meerdere schijnbare veroorlovende wetsbepalingen (leges permissivae). De rechtsaard van de veroorlovende wetsbepalingen kan hier buiten beschouwing blijven. 4) Zeker zijn een aantal schijnbaar veroorlovende wets-bepalingen in wezen gebiedend of verbiedend. Uit velen één voorbeeld : artikel 12 eerste lid van het Wetboek
23-44י