lèg
Prof. Jelgersma schrijft te dezer zake: 1). ״In een krankzinnigengesticht hebben wij ook straffen. Wij noemen dat methoden van behandeling. Wij doen dat niet om leed te doen of wraak, maar om te verbeteren, af te schrikken en te beveiligen. Er is onder de juristen een sterke strooming om aldus ook de straffen in de maatschappij op te vatten/’
Prof. Jelgersma heeft de zedelijke schuld als grond- Het geval-slag voor de aansprakelijkheid geheel vervangen doorVacher' de maatschappelijke gevaarlijkheid, en acht het ter dood brengen van eenen gevaarlijken krankzinnige recht-matig. Gelijk hij uitdrukkelijk heeft verklaard in het geval van den Franschen moordenaar Vacher: ״Of-schoon Vacher volgens mijne opvatting als krankzinnig moet worden beschouwd, acht ik het gelukkig, dat hij ter dood veroordeeld is.” 2)
Er is ééne wetsbepaling, waarin het woord ״toe־ Toerekening rekenen” de beteekenis zou kunnen hebben, die Prof.en overmacht· Heijmans als de Zin van het woord beschouwt, al voegen wij aan deze toegeving toe, dat het woord in werkelijk-heid deze beteekenis niet heeft.
De bedoelde wetsbepaling is artikel 1280 van het b. w. !280. Burgerlijk Wetboek, waarin de overmacht wordt om-schreven als ״vreemde oorzaak, die den schuldenaar niet kan worden toegerekend.” Hier kan ״toegerekend” inderdaad worden vervangen door een van de woorden,
1) ״De medicus tegenover de vraag der toerekenbaarheid״ in de ״Psychiatische Bladen״ van 1896.
2) ״Het geval Vacher” in het ״Gedenkschrift ter herinnering aan het vijftigjarig bestaan van het gesticht Meerenberg”. Dezelfde meening ten aanzien van een ander geval in eene bijdrage : ״Over insania moralis״ in de ״Psychiatrische Bladen” van 1891. Anders Prof. Simons in W. 7275 ״Een zieke te dooden omdat het belang der maatschappij dit zou voideren, is wreedheid״.