68
Wanneer Prof. De Bussy onderscheidt tusschen „aansprakelijk” en „verantwoordelijk”, dan doet hij dat niet: „om door kunstmatige onderscheiding tot volmaking van de taal bij te dragen”.1)
De taal geeft ons hier twee gelijkwaardige woorden. 'Gelijk meer het geval is met bijvoeglijke naamwoorden rgevormd van coöperatieve werkwoorden. Die dan geene namen zijn van verschillende eigenschappen, maar van ééne en dezelfde verhouding van de beide zijden beschouwd. Waar het een logische vaktaal betreft, moet men in zoo een geval of logisch onderscheiden of aan-toonen, dat onderscheid logisch niet te maken is.2)
De fout van „De Nieuwe Taalgids” wreekt zich ook in ■de goedkeuring van ieder spraakgebruik, zoodra het !.iaar algemeen is geworden. Bijvoorbeeld J. H. van den Bosch in eene lezing afgedrukt in de N. T. Jrg. VI bladz. 225: „En ’t mag altijd, ’t is altijd goed”.2) Zóó ver gaat nu
1
x) „Olver de begrippen toerekenbaarheid en verantwoordelijkheid” in T. v. S. Jrg. XYI en „Over verantwoordelijkheid/” in „Teylers Theologisch Tijdsdhrift”, Jrg. I. Mr. Jacob Israël de Haam „Rechtskundige significa en hare toepassing op de begrippen „aan-sprakélijk, verantwoordelijk, toerekeningsvatbaar” bldz. 119—129.
2
) C. R. C. Herckenirath „Eein levende taal als wereldtaal” in „Onze Eeuw” van Maart 1914.