Pathologieën

hij voelde, dat hij daar stikken kon in de benauwenis. Hij was ook moew na het sterke oogenblik, dat hij de twee verschillende deelen van de Nieuwe Gracht had gezien. Hij zeide ongetroost:

״Is het nu nog ver mevrouw?"

״O, neen," zeide zij vriendelijk, en zij dacht daarna: ״wat is hij hooghartig ... heel anders dan René ... als het ons maar niet tegenvalt ... maar hij moet natuurlijk wennen ... en hij is voor het eerst van zijn vader en van hun huis af ... hij is wel blijkbaar van voornamen stand...

4.

Toen Johan later in de Lange Veerstraat kwam, vond hij dat eene ellendeling. Op dien Zondagmiddag was het eene nauwe straat, als een steeg vol dichte winkels, met geopende magazijnen van modes en kleedingstukken, waar joden woonden.

De trap naar het bovenhuis was breed, licht en van gemakkelijke stijging. Johan was nu benieuwd, hoe de blindeman eruit zag, en het verwonderde hem, dat hij dien geheel vergeten had.

Zij kwamen toen in de huiskamer, waar de blinde was, aan wien Johan werd voorgesteld. Mevrouw ging toen weg, nadat zij zeide, dat haar dagmeisje eenen vrijen middag had, zoodat zij zelve vele huiselijke dingen moest doen, waarvoor zij zich verkleeden moest.

De blinde had Johan eene hand gegeven, en Johan had die hand aangetast. Het was eene fijne, oude hand, dun en zacht op het gevoel. Hij was heel blij, dat een man, bij wien hij in huis was komen wonen, zulk een fijne rechterhand had, want aan de handen kende men de menschen.

De blinde man zeide, of Johan honger of dorst had. Johan zeide van neen, maar dat hij wel bevreemd was door deze verandering van stad en van woning.

Zij zeiden niet veel meer tegen elkander. Johan keek nieuwsgierig en belangstellend naar des mans blinden toestand, hoe die was. De oogen van den verblinden man waren diep, donker, open. Zij keken naar Johan, wanneer de oude man met hem sprak, alsof zij zichtbaar waren. Johan vond zulke blinde oogen vreemd en mooi. Hij kende buitendien twee blinde menschen, die beide verschrompelde, afgezworen oogen hadden. Het verheugde hem, dat de man, die zulk eene fijne rechterhand had, geen geschonden gezicht had met twee zweren in plaats van twee oogen, want dan zou het voor Johan on-

81