Pathologieën

doen. Hij voorzag hoe alle onderwijzers dan zouden zitten naar den aard van lijf en leden, met het hoofd van de school in het midden van hen.

Toen Johan bij zijne school was gekomen had hij het verlangen gekregen niemand van de menschen van de school weder te zien, omdat hij aan zijn hart voelde, dat hij nederbreken zou, wanneer hij langer door het leven gemarteld werd.

Johan wederstond aan dat verlangen niet. Hij haastte zich naar het station van den spoorweg, en daarna bereikte hij met eenen trein, die vrijwel dadelijk langs kwam zijn woonplaats en zijn woonhuis.

14.

In eenen zwaren lig van ellende kwam Johan door dezen dag heen. Het verlangen naar zijnen vader kreeg hem verschrikkelijk beet, bij koortsachtige buien, dat hij rilde, en doodskoud was. Hij dacht, waarom zijn vader niet van hun huis was gegaan, omdat hij toch begrijpen moest, dat Johan op eene onhoudbare wijze naar hem verlangde. In zijne koortsachtige overspanning meende hij nu beslist, dat zijn vader hem persoonlijk ontmoeten zou.

Die hoopvolle meening bedaarde Johan, maar toen hij bedaard was, dacht hij ernstig over den toestand van het oogenblik na, en hij wist toen hopeloos, dat hij het huis verlaten moest zonderdat hij zijnen vader had getroffen. Door verlammende hopeloosheid werd Johan toen rustig gemaakt.

Hij ging daarom uit het huis. Door den schemerenden tuin en ook door het straatje van de Vier-Heemskinderen kwam hij op de Markt. Daar bekeek hij het mooie gemeentehuis en hij ging toen buiten de stad.

Johan ging moew, gedachteloos, den dijk langs, naar de duisternis van den avond Oostwaarts toe. De rivier lag met volle watervloed in deze lente van wintersdijk tot wintersdijk. De wolken schoven aan den hemel dicht en hunne schaduwen schoven in het schemerende rivierwater dicht.

Johan was aan een binnenpad gekomen, waarlangs hij in de stad terug wilde. Voordat hij van den dijk in het donkere land afdaalde, keek hij in de verlichting van het Westen. De zon, die onderging, brandde daar de wolken oranje en rood. Achter de fijngebogen spanning van de spoorbrug streepten dofroode nevelen. Er kwam

72