Pathologieën

״Buiten de les om? Nee, dat kan niet... mij dunkt, wij hebben al tijd genoeg verloren ... als je iets te vragen hebt, dan vraag je 't maar na vijven."

״Niets liever dan dat," antwoordde Koster beleefd, ״u weet bij ondervinding, dat ik het heerlijk vind na schooltijd nog een beetje bij u te blijven ... maar vandaag komt mijn broer uit Delft thuis ... u weet toch dat ik een broer heb, die in Delft studeert... zeg lui, daar in Delft, daar is 't toch zoo leuk" ...

Hij sprak bedaard verder. Een geheele redevoering tegen zijne geheele klas, die stom van het lachen zat over die kalme en ver-gewaagde overmoed. De jonge onderwijzer machteloos, gevoelde, dat hij hier zeer mishandeld werd. Hij gilde overspannen:

״Hou je mond ... hou je mond ... hou je mond ... wil je gaan vertalen?"

Kor Koster deed nu kalm en verwonderd:

״Natuurlijk wil ik wel vertalen ... als u 't mij beveelt, dan wil ik wel vertalen van nu tot in alle eeuwigheid, amen... ik wou alleen maar weten, mag ik nu mijn vraag doen of niet? Morgen ben ik het misschien vergeten ... 't is heusch wel belangrijk ... mag ik asjeblieft, mijnheer?"

״Nou gauw dan maar ... als je 't gauw doet. . ."

„Dus nu mag ik het weer wel vragen?"

„Ik zeg: als je 't dadelijk doet en oogenblikkelijk ermee klaar bent."

Kor Koster sprak nu met zacht-droeve stem van zeer ernstig verwijt:

„Daar begrijp ik nu toch niets van... eerst mag ik het niet vragen, en nu mag ik het wel vragen ... begrijpen jullui dat lui... wie 't begrijpt mag 't zeggen ... maar in 't Fransch, want we hebben Fransche les . .. ja zeker, Géo Geertsma hebben we Fransche les" ...

Hij sprak weder tegen de geheele klas, die krankzinnig opgewonden van het lachen was. De onderwijzer tot het uiterste ontroerd gilde:

„Kor Koster verwijder je ... oogenblikkelijk ... nee laat je boeken liggen, laat liggen."

„Nee," zei die sterke blonde jongen beleefd, „dat kan ik niet doen ... moet ik mij bij den hoofdonderwijzer melden?"

„Ja . .. dadelijk."

38