Pathologieën

dat precies strafbaar was. Johan deed nooit met onrustige gebeurtenissen in de klasse mee, omdat hij zich nooit de gelijke van zoovele jongens gevoelde. Ook werkte hij ernstig en zorgvuldig aan het herwinnen van zijnen onbesproken naam onder de onderwijzers, die door zijn leugenachtig wegblijven uit de school veel te veel geleden had. Johan leverde zijn schriftelijk werk zonder fouten in, waardoor aanmerkingen niet langer voorkwamen, en opmerkingen werden zeldzaam.

Dien morgen dacht hij dikwijls over zich zeiven: waarom hij zulke afschuwelijke genegenheden voor zijnen vader had, en waarom hij vaak op zulk eene overdrevene wijze hield van sommige jongens, zoolang zij jong waren; van sommige bouwwerken: hun huis, het gemeentehuis, de Binnenpoort, en ook had hij gevoelens als van liefde voor sommige bijzondere deelen van hunne woning, zooals het donkerhouten bovenportaal, de deurbel, en voor zeer vele zijner fijne en porceleinen gebruiksvoorwerpen.

In het glazige, bleeke lokaal, met veel te weinig zonneschijn voor Johan viel de morgen hem zwaarmoedig lang.

4.

Maar o, dan, o, dan, toen hij op het middagoogenblik de doffe school uitliep. De lucht boven stad en lande was uitgeregend en door den wind opgeruimd. Voor het eerst na reeksen van regendagen blonken de torens en de hooge huizen, boomen en andere dingen, volop in het dundampende zonlicht. Toen Johan het zag kon hij niet dadelijk naar huis gaan. Hij wilde zien, hoe de rivier was, met tegenwind en stroom, en hij wilde het stadje zien met vele kleine huizen en enkele groote gebouwen. Hij vond de streek buiten de stad aan 't water dan ook zoo mooi. Er was wind, maar er was geen regen. De zonnige hemel stond hoog en blauw boven de stille stad gebouwd; de lucht was van lichtachtig goud en geurde; de Markt was juist in een plek zonnelicht gelegen, dat tinkelend op twee leien daken blonk.

Johan stond stil te kijken. Voor zich had hij zonnelicht, maar achter zich had hij toch regenlucht. De regen won het van de zon, die hoog streed, in het blinkende en vaste blauw boven de stad. Het sterke licht op de Markt was reeds uitgedoofd. Johan voelde zich ineens koel, moew, verdrietig, dat hij zóó ver van huis weg was,

22