Pathologieën

Toen Johan zóó langen tijd vreemd en op eenzame wijze in zijne kamer bleef, werd zij ongerust. Zij zag, dat zijn lichaamstoestand minderwaardig werd, zoodat zij vreesde, dat Johan zou doodgaan, zonder dat zij hem de geestelijke goederen had gegeven, die meer waarde hadden dan alles, wat der aarde is.

14.

Het oude meisje vroeg dus aan Johan, of dat hij het goed vond, wanneer zij bij hem kwam en over kostbare dingen met hem sprak, en hem ook eens voorlas uit den Bijbel. Johan zeide, dat hij het goedvond, wanneer zij het wilde.

Dikwijls kwam het oude meisje nu bij hem en ze verhaalde van de goedheid Gods, die zijne kinderen wel zwaar beproefde, om hunne harten te leeren kennen. Doch in de uiterste nood was hij steeds nabij. Dan verscheen hij aan zijne vromen en profeten in droomen en wonderlijke gezichten, zoodat hij hun uitkomst bracht.

In het moewe, lijdelijke hoofd van Johan werkten de woorden van het oude meisje vreemd na. Zij gebruikte voorname woorden en zinswendingen, welke zij zich uit vrome en diepzinnige schrifturen herinnerde, en het was daardoor voor den vermoeiden geest van Johan, alsof er iemand sprak van voornamer stand en beschaving. In die dagen had hij, en ook des nachts, goddelijke gezichten en droomen van fraaie kleuren, zooals de fijne heilige en Italiaansche prenten waren, die de vader van Johan voor hem had ingekocht, en waarvan hij veel hield.

Op eenen nacht daalde een engel des Heeren van de trappen van de troon; hij kwam op stille voeten bloot naar Johan toe, hij kuste hem en hij noemde hem ״lieveling".

Over dag dacht Johan: „als het alles waar was, wat Sien van vader God in de hooge, kleurige hemelen vertelt, en als God mij verloste van het kwaad, dat mij zoo teistert, wat zou ik dan dankbaar zijn."

Dus begon hij naar de lezingen en vertellingen van Sien te verlangen, zoodat hij haar meermalen vroeg bij hem te willen komen lezen en spreken. Sien dacht, dat nu het zaad in de goede aarde was gevallen. Toen Johan hare blijdschap bemerkte deed het hem genoegen, dat hij iemand vreugde kon geven. Hij verlangde nu meer naar God dan naar zijnen vader.

17