Pathologieën

Ik wilde, dat je in vele opzichten als de blinde heer Riemersma dacht en ook gevoelde. Wanneer ik naar buiten ga, naar de zee en de duinen dan ga jij nooit mee. De duinen zijn je te ver van het Quartier en de zee vind je minder belangrijk dan de nachtemmer uit een alcoof uit Parijs. Dat is jou uiterste wijsheid aangaande de natuur.

Soms denk ik, dat je betere wegen weet dan de mijne, en dat je meer doet en denkt dan ik wel weten mag.

Ik heb dezen langen brief langzamerhand geschreven. Ook dat is volgens jou een bewijs van onsterk gevoel.

René, als je wist, hoe veel ik van je houd, en hoe ik gevoel dat mijn leven bedreigd wordt. Maak ons niet ongelukkig.

Hans."

4.

René antwoordde niet op dezen brief noch mondeling noch schriftelijk. Dus later vroeg dan Johan, of hij zijnen brief niet ontvangen, gelezen en overwogen had. René zeide met vage stem:

„Ik krijg veel brieven ... ik lees ze niet allemaal... bijvoorbeeld niet als ik de hand ken ... en ik overweeg ze nooit."

Johan gevoelde zich toen ten zeerste vernederd en hij zeide bedaard:

„Heb je mijn brief gelezen ... ja of neen?"

„Ik weet het niet... het was een lange brief met nette manieren? ... ja, dan herinner ik mij ... maar het is ook al weer eenige dagen geleden, en wie weet, wat ik in die dagen gedaan heb . . . weet je, wat ik geloof, dat jou fout is? Dat je zoo voorzichtig bent. Geloof mij, een voorzichtige man en een onvoorzichtige vrouw verliezen het altijd in het leven."

5.

Nadat dit voorgevallen was, nam Johan zich voor, dat hij van René scheiden zou. Wanneer eene afscheiding op andere wijze niet mogelijk was, zou hij in een ander huis in eene andere stad gaan wonen, hoewel Johan wist, dat scheiding van huis en Haarlem hem veel leed zou aandoen.

Maar juist in dien tijd werd René veel beter, wat in de lijnen en de kleuren van zijn kunstvol werk ten duidelijkste bleek. Johan was in die dagen zeer veel in zijne dichte nabijheid, en dan dronk

136