Pijpelijntjes

pupelijntjes

En schreeuwen wilde ik niet, maar de tranen pijnigden zwaar uit mijn ogen... toen zei hij ineens:

-Joop, kom hier.

Hij was sterker dan ik en mijn wil viel verzwakt neer.

-Joop...

Vlak voor mij stond hij, zijn ogen donkerflonkerden, toen ging hij naar de kamerdeur en draaide de sleutel om. Blinkwit lichtte de slag door de zwartstilte. De hele kamer leek ernstig nu... de dingen strak, in mijn hoofd een grijsgedoezelde duizeling. En een slag op mijn wang bloedrood. Diepziek en huilend viel ik op de grond neer vóór de canapé... en ik voelde alleen, dat Sam mij sloeg, niet meer dat 't ophield en pijnpiepend lei ik op de grond.

Wakker werd ik op mijn bed en Sam zat naast mijn hoofd.

-Dagjopie...

- Dag... dag Sam... is 't weer over?

- Nog niet... 't is nu wat geluwd, maar 'k voel me nog lang niet goed... heb je pijn, boy?

- Nee... zo erg was 't niet voor ons, we zijn toch eenmaal een mal stel.

-Ja, zeg, ik ga maar 'n poosje alleen wonen, vin-je dat ook niet 't beste...

- Ik weet niet... wanneer wil je gaan?

- Dadelijk... ik heb de sleutels van juffrouw Kater...

- Maar hoe laat is 't dan?

-Half drie.

- Maar je kan toch niet midden in de nacht weggaan, je kan toch best tot morgenochtend wachten.

- Nee, ik ga nou, het is veiliger.

- Dan breng ik je.

Vlug stond ik op, de lamp brandde, buiten was de nacht donker en de zware overkanthuizen kanteelden duister. Ik stond

63