Pijpelijntjes

pijpelijntjes

rotte sieperplank, die in de modderwaterkuil voor 't kippenhok lag.

Over de schutting huisjuffrouw. En heel vriendelijk-lief:

- Dag juffrouw Meks... is d'r wat met u haan?

-Ja, die is al 'n hele tijd zo sukkelig, z'n kam is zo wit as wat en hij doet de hele dag niks as in mekaar zitten.

- Zo... en wat doet u d'r nou an?

- Ik zal 'm maar d'ris 'n posie achter 't fornuis in 'n mandje zetten, misschien haalt-ie daar wel wat van op.

-Ja, dat kan wel... maar verbeel ik 't me, of is 't zo, ruikt 't hier zo lelijk?

Overwonderd¹ merkte ik dit kalm-lieve gesprek, maar juffrouw Meks gewoon en heelenal niet verbaasd:

- 't Riool is weer niet in orde... ze hebben 't bepaald niet goed gemaakt, u moet 't d'ris late nakijken.

-Ja, as ik 't maar gewete had, maar ik zal d'r bepaald voor zorgen... as u wil vanavond nog.

- O, dat is goed, hoe eer ik van die stankrommel afkom, hoe liever 't me is.

- Ik zal d'r voor late zorrege... maar wat ik zeggen wou... kan u Puckie nog eris hebben?

- O, ja, graag... u kent Puckie van de huisjuffrouw toch wel?

Ik ken Puck, donkerbruin mormelbeest met fijne kefstem.

- Ik wou vanavend uitgaan, naar m'n nichie op dejacob Cats-kade en dan is-ie zo lastig en bij u is-ie altijd zoet. Gistere bennen we ook nog uit geweest, me mans zuster was twaalf en 'n half jaar getrouwd...

- Gut, daar wist ik geen eens van, wel gefilliciteerd.

- Dank u, nou toen hadden we Puckie meegenomen, maar ik kan u niet vertelle, hoe lastig of-ie was.

- O, maar u kan 'm gerust bij mij brengen, bij mijn is-ie nooit lastig...

i. Heel erg verwonderd

59