Pijpelijntjes

jacob israël de haan

- Nou maar as ze maar deris rook wat 'n etterstank of't hier is... kan u d'r niet effe late roepen?

- Nee, Toos is d'r niet en onze An wil d'r niet heen.

- Roep d'r dan van hier-af, u kan d'r best beroepen... verdomme zo'n peststank...

Schrijnscherp, felrood in de grijze voormiddagstilte de stem van Meks:

—Juffrouw Bramer¹...

Ineens, en uit, dan schuift de stilte weer toe.

- Ze is zeker niet thuis...

- Niet thuis? Ze is net na bove gegaan... ze wil u niet hore.

- Nee, maar dat zal ze me waar maken... juffrouw Bramer ... juffrouw Bramer... huisjuffrouw...

Geen geluid terug, 't Huisjuffrouwenhuis naast ons stil in 't opdrogende wit doorvochte zonlicht.

- Ze hoort u zeker nog niet.

- Ze zal me horen... zo'n doerak... ik schaam me voor de heren, dat ik zo schreeuwen moet voor me goeie centen.

Over² ons achter de Hoedenmakersstraat in opschommeling, vrouwenhoofden, de brikettenjuffrouw, de juffrouw van de tramconducteur. . .

- Wat is d'r an de hand?

- Drie vingers, pink en duim.

- Weet u wat d'r te doen is, juffrouw Ellemers?

- 't Riool is verstopt an de overkant in de Willebrordus-straat... waar die twee nieuwe here benne komme wone.

- Nou, en mot ze daarom zo'n lawaai maken, ik dacht waarachtig, dat de boel in brand stond.

1. Naast De Haan, op nr. 27 in de St. Willibrordusstraat, woonde A. Kramer (zonder beroep). In P 2 wordt de huisjuffrouw in Haasma omgedoopt; opmerkelijk is dat De Haan in de oorspronkelijke uitgave twee keer de naam Kramer gebruikt

2. Tegenover

56