Pijpelijntjes

J ACOB ISRAËL DE HAAN

de post me 'n brief, dat m'n conditie afsprong.

- Nou, dan kunne we toch weer bij u terug komen.

- Nee, want d'r kwam toevallig net 'n m'neer langs, die kamers zocht en an die heb ik ze verhuurd...

-Je zou 't haast geloven... Joop geloof jij 't?

- Gelooft dan niet... kan mijn wat schelen, wat of u gelooft.

- Nou Sam, 't kan best, en juffrouw Bont zal d'r niet om liegen...

- O, zo, zeg u dat wel.

- As 'n ander gehuurd hèt, dan kennen wij d'r niet op, dat 's glad, maar we kunnen onze boel toch wel zo lang bij u neerzetten?

Dicht het raam, de Fles weg.

-Je zal zien, dat we best de boel bij haar kunnen bergen.

Maar de deur dicht en bleef dicht. Bedaard zaten de kruiers op de kar, kalmpjes pruimden ze en 't regende heviger. Twee scholen naaSt-an liepen uit en lachend-luid lawaaiden de jongensstemmen in de straat. Het was half-twaalf. Mal stonden we voor die dichte deur, de Fles gewoontjes-weg ging door met d'r gordijnen.

Toen besliste Sam.

- We moeten vandaag met die rommel onderdak Joop, daar is niks an te doen, wij zulle net zo lang moeten sjouwen, tot we wat hebben...

-Ja... en ik ben nou al zo moe.

- Kom, toe nou, 't zal wel loslopen... zeg mannen, wat krijg jullie van me?

- Wil u al afrekenen? Motten we niet verder?

- Nee, zeg maar wat jullie krijgt.

De twee vlug oogknippend beraadden, rood klein kruiertje zei 't:

- Nou m'neer, we hebben zowat 'n paar uur in de regen gelopen, we dachten van 'n daalder de man.

48