Ondergangen

woord, zoals 'strijden', en dan krijgt men: 'aanvaardbaar', iets dat men kan aanvaarden, en: 'strijdbaar', geschikt of bereid om te strijden. Een houwbaar huis is een huis dat men kan bouwen; De Haan echter spreekt van 'bouwbare ruimte', dus: ruimte waar gebouwd kan worden. De oude vrouw vreest een 'breekbaar ongeluk' in de molen: geen ongeluk dat men kan breken, maar een ongeluk waar iets bij kan breken. Liesbeth is 'van merkbaar-mooie lichaamsbouw', men kan haar schoonheid opmerken, maar hier leest men: men moet haar schoonheid opmerken. Haar stem is 'zangbaar', een stem dus waarmee zang geproduceerd kan worden; het woord is afgeleid van 'zang' als ablaut van 'zingen', niet van 'zang' als zelfstandig naamwoord. De molen is 'verkoopbaar', wat niet betekent dat hij verkocht kan worden (want iedere molen kan dat), maar dat iemand in staat is hem te verkopen. Brieven aan Kees zijn 'onbereikbaar': men kan Kees met brieven niet bereiken. Er zijn nogal wat mensen in Ondergangen 'sterfbaar', maar niet zoals wij allemaal, die sterven kunnen; in Ondergangen is men: hard op weg om te sterven. Als Anna denkt aan haar 'onwerkbare' leeftijd, dan bedoelt ze de tijd dat zij niet meer zal kunnen werken. Liesbeth huilt 'schel door de gehoorba-re woning', wat wel moet betekenen: waarin men licht iets hoort (hoewel er geen werkwoord 'gehoren' bestaat). Het is een contaminatie van 'hoorbaar' en 'gehorig', die maakt dat men in het 'behoorlijke huis' (waar Liesbeth gilt en Anna zwijgt) nu ook naast

7*