Ondergangen

'Verwijt maar weer. ׳

'Dat verdien je... 't is schande... inplaats dat ik voor Johanna zorgen kan, en voor mij, kan ik maar jou absoluut-onnodige rekeningen betalen.'

Liesbeth zweeg maar verderop, zij voelde zich vermoeid, en de rekeningen werden nu toch betaald. Maar ze wilde voor 't vervolg wel voorzichtiger zijn, ditmaal waren de uitgaven metterdaad wat hoog gelopen, en Anna had niet geheel-en-al-ongelijk, dat ze zo wéérstond. Maar zó was zij, Liesbeth, nu eenmaal altijd geweest; zodra ze wat had, gul en goed zijn voor anderen, nu weer voor Ninon de Tinan... ze hoorde Anna's stem:

'En die vijfentwintig gulden, die ik je eerlijk elke maand heb gestuurd... waar zijn die gebleven?'

'Op neturelijk... zoveel mogelijk betaal ik altijd alles contant, dat's 'n goeie gewoonte waar ik me altijd aan houd... alleen de rest heb 'k laten opschrijven. ..'

' 't Is ontzettend gewoon... jij geeft in een maand meer uit als ik in 'n jaar...'

'O, maar jij leeft ook net als 'n non... hoe je 't uithoudt snap ik niet... vergeleken bij jou leef ik nog rojaal... maar als ik eraan denk, hoe ik 't vroeger had... nou.'

'Sar me nou op-de-koop-toe niet... we hadden afgesproken, dat je aan die vijfentwintig gulden in de maand genoeg zou hebben.'

'Dat hadden we niet... dat gold alleen zolang wij die twee gulden daags voor Marietje moesten betalen

56