Ondergangen

en jij die nachtverpleging had... toen heb ik me na-turelijk graag wat beholpen... maar wat ik zeggen wou: wat heb je bij de Van Vere's?'

'Weet 'k niet... dat 's nog niet bepaald.' 'O, mag ik 't niet weten ? Ook al weer goed, dan zal 'k maar net doen als de belastinglui en komen schatten. .. ja, zeker.'

Ze klapte met haar slank-slappe vingers en Anna zeide, verward van haar kalme sarren:

'Liesebeth, knip toch niet zo met je vingers.' 'O, mag dat óók al niet... dan zal ik 't maar weer laten... och ja, als je genadebrood eet, dan maakt iedereen je op- en aanmerkingen.'

Zij kreunde zacht-droef, en zij maakte 't rode haar lichterlos, klagende. Anna telde rekeningen saam, driftig, telkens wanneer ze uitgave van tergende nodeloosheid vond. O, en ze kwam van Liesebeth niet weer los, die maar geld uitwierp voor plezier, terwijl zij daarvoor toch zo ingespannen werken moest, en Johanna temet niets meer krijgen kon, terwijl die het toch zó behoefde in haar vale valbare bestaan. Zij snerpte plots uit, zuster Anna:

'Ik betaal die gemene boel naturelijk, omdat ik anders geen raad weet... maar 'k zou toch graag willen weten, wie d'r hier bij je gelogeerd heeft, dat 'k daar weer extra voor betalen moet.'

'O' kwam Liesbeth droef van stem, ziek-zuchten-de: 'naturelijk, dat ik je dat wel vertellen wil... ik heb geen geheimen voor m'n zuster... jou kamer stond toch leeg, en toen heb ik Ninon de Tinan 'n paar dagen overgehad...'

57