Ondergangen

de Van Vere's laten vragen... daar neem ik dan wel 'n mannetje voor aan.'

'O, je wilt weer diezelfde streek uithalen als toen in 't Park, en al die rekeningen net zolang aan de deur sturen, tot 'k in godsnaam maar betaal... ja, uitgeslapen genoeg... maar daar hoef je ditmaal niet op te rekenen... ik ken de jonge mevrouw Van Vere al van jaren her, en ik verzeker je, als 'k morgenochtend daar in huis kom, dat ze morgenmiddag zullen weten, hoe jij mij al twee jaar lang uitzuigt, en wat al die rekeningen aan hun deur betekenen.'

'Heel goed' stemde Liesbeth matmoedig in, bedroefd: 'maak jij je zuster maar gerust te schande... die paar centen... dat gaf ik vroeger per week uit... enfin, dan moet de politie er maar aan te pas komen. .. óók goed... ik ben 'n arm verlaten mens... maar daar heb je 't van 't begin af op aangestuurd om mij in de gevangenis te krijgen...'

'Onzin... leugens... ik heb genoeg voor¹ je gevoeld. '

'Nietes... als 'n hond heb je mij behandeld... Johanna, daar ben je goed voor... maar mij gun je het licht in m'n ogen niet.'

Zij was opgestaan, Liesbeth, dreigende groot, haar sombere kop furie-vurig, 't zwaardrachtige haar bolde los in rosse vegen, d'r asem ruiste, en zij raasde, onderwijl d'r hand telkens de tafel hard raaksloeg. Anna, klein in haar benepen kleren week bevig, vre-

53

¹  In de tekst staat: van.