Ondergangen

Wanneer het getij regenend was, en juist stil geworden, zodat 't niet langer regende, maar de lucht vol fijn-gestofte waterdamp trilde, dan was lichtschijn der stad als vuurschijn zo woedende rood, en de kinderen meenden, dat geheel de stad over volle breedte in angstige brand stond, zó rosrood als alles was.

Aan achterzijde had hun dijkhuis uitzicht over vlakke weivelden van 't Zaanse land, vol dorpen, vol losse woningen, vol molens, en vol water. In donkere avond streepten de langgelegen dorpen slierten van licht over 't lage land met wakken van donker daartussen. Losse lichten stipten in laagstille sloten, maar dat werd alles op vroege tijd geblust, en dan lag daar al dat lage land leeg van leven, behalve dat heel wat molens voor-de-wind 's nachts bleven doordoen, donker-groot. Losweg van tijd op tijd schreeuwde een molenaar of een balkenvlotter wijd over de stille streek.

10